Almanya bizim kadar iltifat etmiyor Kafka’ya, Zweig’a… Oysa biz “Dönüşüm”le yatıyor, “Satranç”la kalkıyoruz. Sanmayınız ki Dostoyevski bizden çok okunuyor İtalya’da… Fransa bizim kadar değer veriyor “Küçük Prens”e… Aşağı tükürsek “Şeker Portakalı”, yukarı tükürsek “Pal Sokağı Çocukları”… Peki… Tüm bu değerli kitapları okuyan bizler, niye üç cümleyi yan yana getiremiyor, duygularımıza tercüman kılamıyoruz sözcükleri