Ekonomik krizin yıkıcı etkileriyle boğuşan geniş toplumsal kesimlerin derdine derman olmak bir yana tam da bu derdin yaratıcısı olan iktidarın gelip dayandığı yerde elinde sopadan, baskı ve zordan başka bir şey kalmış değil. Kürtlerin ‘eşit yurttaşlık’ taleplerinin ‘suç’ kabul edilmesi bir avuç savaş baronunun bekası için şart ve kaçınılmazken, toplumun sofrasından çalınan ekmeğin Kürtlerin başına bomba olarak yağdırılıyor olması barışa aslında kimin ihtiyacı olduğunu da söylemiyor mu?