Wågström’ün İsveç tasviri yalnızca ormanlar ve göller değildir; sessizlik, yalnızlık ve içsel manzaralar da bu resmin ayrılmaz bir parçasıdır. Bu yönüyle diğer bazı İskandinav sanatçılarına benzer şekilde doğa ile insanın psikolojik dünyası arasındaki boşluklara dokunur.