Şöyle bir yokluyorum hafızamı; Tanzimat’tan günümüze kendini “dâhi” olarak tanımlayan bir şair yahut yazar hatırlamıyorum. Sanırım okurların, eleştirmenlerin de “dâhi” olarak gördüğü bir şair yahut yazar yok galiba... Ne Namık Kemal, ne Tevfik Fikret… Ne Tanpınar, ne Sait Faik… Bu, bir Doğu mütevazılığı mı acaba?