Kalbini onaran tıp, ruhunu onaran sahneydi; peki, o sahne sustuğunda geriye nasıl bir miras kalır? Amerika’daki tedavi odalarına kadar uzanan hastalık gölgesi, bir ömrün sahne ışıklarını ne kadar silebilir? Bir assolist hangi acıyla, hangi sesle, hangi aşkla hatırlanır? Muazzez Abacı’nın ardında kalan boşluk, bize ne anlatır?