İstanbul, milyonların yaşadığı bir kültür başkenti mi, yoksa sanatı hala dar bir çevrenin ayrıcalığı olarak gören bir metropol mü? Opera salonları neden yetersiz? Sokak çalgıcıları neden meydansız? Sanat, bu şehirde neden hava gibi, su gibi bir ihtiyaç haline gelemedi? Eksik olan mekânlar mı, yoksa sanatı talep edecek bir kitle mi? İstanbul’un kayıp kültürel kimliği üzerine bir sorgulama…