Her şeyin konuşulduğu bir çağda, susmak neden bu kadar rahatsız edici hâle geldi? Ya sessizlik sandığımızdan daha doluysa? Ya kelimelerin susamadığı yerlerde, asıl düşünce oradaysa? Kelimelerle anlatamadığımız şeyleri, çoktan sessizliğe teslim etmiş olamaz mıyız?