İlhan Şeşen sadece aşka değil, yaşama da zarafetle yaklaşırdı. Sevgiyi susarak, kaybı bağırmadan anlatırdı. Sessizliğin şairiydi. Ne bağırarak sevdi, ne yüksek sesle gitti. Ardında hepimizin içinden geçen şarkılar bıraktı.