Yalnızlık artık sadece tek başına kalmak mı? Yoksa kalabalıklar içinde, birlikteyken bile hissedilen bir kopuş mu? Bağ kurmak neden bu kadar zorlaştı? Duygusal kapitalizm, ilişkilerimizi nasıl dönüştürdü? Fırlatılmışlık duygusu, modern varoluşun kaderi mi? Ve tüm bu sorular arasında, insan hâlâ kendine varabilir mi?