YAVIS (young, attractive, verbal, intelligent, successful), “genç, çekici, sözel, zeki ve başarılı” anlamına gelen bir kısaltma.
Bu terim, Minnesota Üniversitesi profesörü William Schofield tarafından 1964 tarihli Psikoterapi: Arkadaşlığın Satın Alınması (Psychotherapy: The Purchase of Friendshi) adlı kitabında ortaya atılmıştır.
Schonfield; ruh sağlığı uzmanlarının YAVIS özelliklerini sergileyen müşterilere (danışan) karşı genellikle olumlu bir önyargıya sahip olduğunu iddia etmiştir. Başka bir deyişle, bu özelliklere sahip bireylerin bir psikoterapistin “ideal hastasını” temsil ettiği varsayılmaktadır.
Schofield, böyle bir önyargının, profesyonellerin bu müşterilere (danışanlara) yardım etmek için daha fazla çalışmasına, çok daha büyük ihtiyaçları olan hastalar pahasına yatkın hale gelebileceğini açıkladı. Böyle bir eğilimin, çoğunlukla bilinçsiz de olsa, bu tür özelliklere sahip danışanların terapide daha fazla çalışmaya motive olacağı beklentisinden kaynaklandığı ve böylece terapistin tedavinin etkili olacağına dair umudunun arttığı düşünülüyordu. Örneğin Asyalılar “anlaşılmaz” olarak stereotiplendiriliyor ve bu da onları YAVIS hastalarına göre daha az tercih edilir kılıyor. Ayrıca bu süreç, terapistin kendisinin yetkin olduğuna dair deneyimini geliştirmek için işe yarayabilir ve bu, YAVIS müşterilerinin neden bilinçsizce daha arzu edilir olarak görüldüğünü açıklamaya yardımcı olabilir.
