MEŞRU temsilcilik haklarından feragat ederek temsilcisi olduğu kitle ile aynı hak ve sorumlulukları yüklenmeyi amaçlayan, temsil sorunundan ya da sistemin işleyişinden kaynaklanan siyasi riske ortak olmama adına parlamentodan istifa etmeyi hedefleyen muhalif bir strateji…
Türkiye siyasi tarihinde siyasi temsil meşruiyetini yitirdiği düşünülen TBMM’den çekilerek siyasete halk içinde devam etmek anlamında kullanılan ifade.
Türkiye tarihinde her dönemde birçok siyasetçi tarafından dile getirilmiş olsa da fiili olarak şimdiye kadar herhangi bir siyasi parti tarafından uygulanmamıştır.
Bu stratejide amaç, parlamentodan istifa ederek iktidarı meşruiyet krizi ile karşı karşıya bırakmak ve muhalefete daha fazla siyasi manevra alanı yaratmaktır.
Söz konusu ifade, Türkiye siyasi tarihinde çok partili dönem geçişle birlikte kullanılmaya başlanmıştır. 1946 genel seçimlerinde usulsüzlük yapıldığını iddia ederek seçimlerin şaibeli olduğu gerekçesiyle DP’li bazı milletvekilleri sine-i millete dönmeyi istemiş ancak bu gerçekleşmemiştir.
Sine-i millete dönmeyi fiili olarak günümüze dek gerçekleştiren tek kişi 1989’da Turgut Özal’ın cumhurbaşkanı seçilmesi sonrası milletvekilliği görevinden istifa eden DYP üyesi Murat Sökmenoğlu’dur. Turgut Özal’ın mecliste gerekli oy oranını almadan seçildiğini ifade ederek bu durumu protesto amacıyla istifa etmiştir.
