NORMALDE korku unsuru olmayacak nesne veya durumlardan aşırı korkma durumuna özgül fobi denir. En çok görülen fobi türüdür. Kişi, kedi, fare yılan, yükseklik, çiçek, karanlık, yağmur, yüzün kızarması, altına kaçırma, gaz kaçırma gibi basit nesne, durum ve eylemlere karşı korku duyar. Kişi korku duyduğu nesne veya durumla yüzleşmek istemez; o ortamlardan uzak durduğu sürece normal yaşam seyri devam eder ve korku hiçbir şekilde ortaya çıkmaz.
Zehirli yılanlardan, hırçın, ısırabilen köpeklerden ve düşme riskinin olduğu yüksekliklerden bütün insanlar korkabilir. Bunlar gerçek korkulardır ve kişi yaşamını riske sokmamak için bu nesne ve durumlardan uzak durmaya çalışır. Fobik bozuklukta korkulan nesne veya durum kişinin yaşamını tehlikeye sokmamakta ve diğer insanlar için korku kaynağı olmamaktadır. Örneğin, genellikle her insan yılandan korkar ve yılana fazla yaklaşmaz; çünkü yılana çok yaklaşılırsa, yılanın sokma olasılığı yüksektir. Bu korku normal bir tepkidir ve fobi bozukluğu olarak görülmez. Ancak kişi yılanı çok uzakta görse veya yılanın kendisine zarar verme olasılığının sıfır olduğu durumlarda aşırı korku belirtileri gösteriyorsa fobik bozukluktan söz edilebilir. Ayrıca yılan fobisi olan kişi fotoğrafta veya televizyonda gördüğü yılana karşı da aşırı korku hissedebilir.
Bu korkular çoğu zaman kişiye fazla zorluk çektirmez; fakat kişi korku nesnesiyle çok sık karşılaşıyorsa yaşamı kısıtlanabilir. Örneğin köpek korkusu olan kişi, köpeklerin çok olduğu bir bölgede yaşıyorsa yaşamı çekilmez olur.
Genelde bu fobileri olan kişiler tedavi olmayı gerekli görmedikleri için, fobiler yaşam boyu devam edebilir. Bu fobilerin tedavisinde en etkili olan yöntem davranışçı psikoterapidir.
