Rock sahnesinin en edebi figürlerinden biri; şiddet, ölüm, aşk ve inanç arasında gezinen, karanlığın içinden müzikle dua eden bir şair.
Nick Cave (tam adıyla Nicholas Edward Cave), 22 Eylül 1957’de Avustralya’nın Warracknabeal kasabasında doğan şarkıcı, söz yazarı, romancı ve senaristtir. Post-punk’tan blues’a, gotik rock’tan film müziklerine uzanan üretimleriyle, çağdaş müzikte “karanlık romantizm”in en özgün temsilcilerinden biri olarak kabul edilir.
Melbourne’deki sanat okulundan atıldıktan sonra kurduğu The Birthday Party adlı grupla punk sahnesine adım atan Cave, 1983’te Nick Cave and the Bad Seeds’i kurdu. Bu grup, sonraki yıllarda hem edebi yoğunluğu hem de müzikal çeşitliliğiyle kült bir statü kazandı.
Cave’in kariyeri, müzikten çok daha fazlasını kapsar. Şarkı sözleri, İncil referansları, mitolojik imgeler ve kişisel acılarla örülüdür. 1990’larda yayımlanan The Boatman’s Call albümü, onun müziğinde minimalist, içe dönük bir dönemin başlangıcı sayılır.
Nick Cave ayrıca film müziği bestecisi (özellikle Warren Ellis ile yaptığı çalışmalar), roman yazarı (And the Ass Saw the Angel, 1989) ve senaristtir (The Proposition, 2005). Sanatında şiddet, günah, kurtuluş ve kayıp temaları sürekli iç içe geçer. Oğlunun trajik ölümünden sonra yazdığı Skeleton Tree (2016) ve Ghosteen (2019), yasın estetiğe dönüştüğü iki modern ağıt niteliğindedir.
► Nick Cave’in şarkı sözleri neden edebi olarak nitelendiriliyor?
Çünkü Cave’in metinleri, klasik edebiyatın ve İncil’in dilini çağdaş bir şiir biçimiyle harmanlar. Karakterleri çoğu zaman Faulkner’ın romanlarındaki kadar trajik, Dostoyevski’nin kahramanları kadar vicdan azabı içindedir.
► Nick Cave’in müziği hangi türlerle ilişkilendirilebilir?
Gotik rock, blues, folk, country, ambient ve deneysel müzik unsurları bir aradadır. The Mercy Seat gibi şarkılarda dramatik anlatı ön plandayken, Into My Arms gibi eserlerde yalın bir lirik duyarlılık öne çıkar.
► Nick Cave’in dini temalara ilgisi nereden gelir?
Cave çocukluğundan itibaren Hristiyan mitolojisine ve İncil diline tutkundur. Ancak bu inanç, dogmatik değil, sorgulayıcı bir karakter taşır. Tanrı’ya hem yakarır hem meydan okur.
► Nick Cave sinemada nasıl bir iz bıraktı?
Jim Jarmusch’un Ghosts… of the Civil Dead ve Wim Wenders’ın Until the End of the World filmlerinde yer almış; The Proposition ve Lawless gibi filmlerin senaryosunu yazmış; ayrıca The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford’un müziklerinde imzası vardır.
► Nick Cave neden “karanlığın şairi” olarak anılır?
Çünkü o, karanlığı bir estetik alan olarak görür. Ölüm, suç, inanç ve aşk, onun sanatında birbiriyle çatışan değil, birbirini aydınlatan kavramlardır. Cave’in karanlığı nihilist değil; anlam arayışının bir biçimidir.
Cave’in etkisi, yalnızca müzikte değil, edebiyat, sinema ve görsel sanatlarda da derindir.
Peaky Blinders dizisinin açılışında yer alan “Red Right Hand”, onun en ikonik eserlerinden biridir.
Ayrıca PJ Harvey ile olan kısa ama yoğun ilişkisi, rock tarihinin en melankolik albümlerinden biri olan The Boatman’s Call’a ilham vermiştir.
Cave’in edebi üslubu, Leonard Cohen ve Tom Waits ile aynı gelenekte anılır; ancak o, ölümün içinden geçen bir bilgenin sesiyle konuşur.
Carnage (Warren Ellis ile) (2021)
Pandemi döneminde kaydedilen bu albüm, Cave ve uzun yıllardır birlikte çalıştığı Ellis’in en minimal ama en duygusal işbirliği olarak görülür. Kayıt süreci doğaçlamaya dayanır ve melankolik atmosferiyle modern bir requiem etkisi yaratır.
1984 – From Her to Eternity
Nick Cave and the Bad Seeds’in ilk albümüdür. Punk enerjisi, blues melodileri ve gotik bir atmosferle Cave’in karanlık dünyasının temelini atar.
1985 – The Firstborn Is Dead
Amerikan güney müziğine göndermelerde bulunur; Elvis Presley’e ithaf niteliğindedir. Delta blues’un karanlık ruhunu Nick Cave’in edebi üslubuyla birleştirir.
1986 – Kicking Against the Pricks
Cover albümüdür; Cave burada klasik şarkıları yeniden yorumlayarak müzik tarihine saygı duruşunda bulunur. Aynı zamanda Bad Seeds’in müzikal esnekliğini sergiler.
1986 – Your Funeral, My Trial
Gotik tınılarla örülü albüm, varoluşsal sorgulamalar ve ölüm imgeleriyle örülüdür. Cave’in vokali ilk kez derin, pastoral bir lirizme bürünür.
1988 – Tender Prey
“The Mercy Seat” adlı başyapıtı içerir. Tematik olarak suç, kefaret ve ilahi adalet kavramlarını işler.
1990 – The Good Son
Brezilya’da kaydedilen bu albüm, Cave’in daha melodik ve yumuşak bir döneme geçişini temsil eder. “The Ship Song” ve “The Weeping Song” modern klasikler arasında sayılır.
1992 – Henry’s Dream
Kırsal mitoloji ile şiddet temalarını harmanlar. Albüm, Nick Cave’in anlatıcı kimliğini güçlendirir.
1994 – Let Love In
Cave’in en çok satan albümlerinden biridir. “Red Right Hand” bu albümde yer alır ve Peaky Blinders dizisiyle yeni bir kuşak tarafından keşfedilmiştir.
1996 – Murder Ballads
Katil hikâyeleri ve kanlı baladlardan oluşur. Kylie Minogue’la yaptığı “Where the Wild Roses Grow” düeti büyük yankı uyandırmıştır.
1997 – The Boatman’s Call
Cave’in en kişisel ve minimalist albümüdür. Aşkın kaybı, inanç ve yalnızlık temaları ön plandadır.
2001 – No More Shall We Part
Piyano merkezli, melankolik bir yapıya sahiptir. Şarkı sözleri olgun bir teslimiyet duygusu taşır.
2003 – Nocturama
Daha deneysel bir yapıya sahip olup, Cave’in elektronik tınılara yöneldiği geçiş dönemi olarak görülür.
2004 – Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus (2CD)
İki albüm bir arada yayımlanmıştır; biri gospel etkili enerjik parçalardan, diğeri mitolojik temalı şiirsel baladlardan oluşur.
2005 – Grinderman (yeni grubu)
Bad Seeds’in bir alt kolu olarak daha ham, doğrudan ve serseri ruhlu bir ses yaratır. Nick Cave burada gitar çalarak daha agresif bir kimliğe bürünür.
2016 – Push the Sky Away
Kayıp ve olgunluk döneminin eseridir. Sessizlik ve minimalizm, Cave’in yas duygusuyla birleşir.
2019 – Ghosteen
Oğlunun ölümünün ardından yazılmıştır; kayıp, yas ve ruhsal arayış temaları etrafında şekillenir. Cave’in en metafizik albümü olarak kabul edilir.
2024 – Wild God
Yayınlanması beklenen son albümüdür. Tematik olarak ilahi irade, inanç ve yaşamın gizemi üzerine yoğunlaşır.
1993 – Live Seeds
Grubun sahne enerjisini belgeleyen ilk büyük canlı albümdür. Cave’in teatral yorum gücünü sergiler.
1998 – The Best Of
Bad Seeds döneminin özetidir; 1984–1997 arasındaki üretimden seçilmiş 16 parçayı içerir.
2005 – B-Sides & Rarities (3CD)
Arşiv niteliğinde bir derlemedir. Albüm dışı kayıtlar, alternatif versiyonlar ve denemeler yer alır.
2007 – The Abattoir Blues Tour (2CD/2DVD)
Avrupa turnesinden canlı kayıtlar içerir; grubun en olgun dönem performanslarını belgelemiştir.
2008 – Live at the Royal Albert Hall
İngiliz izleyicisine özel seçilmiş duygusal performanslar içerir.
2013 – Live from KCRW
Küçük bir radyo stüdyosunda kaydedilmiştir; samimi atmosferiyle dikkat çeker.
2017 – Lovely Creatures: The Best of Nick Cave and the Bad Seeds (3CD)
Grubun 30 yılına yayılan müzik yolculuğunu retrospektif bir bakışla özetler.
Ghosts… of the Civil Dead Soundtrack – Harvey & Blixa ile
1988 tarihli film için yapılmış karanlık, deneysel bir film müziğidir. Cave’in sinemayla işbirliği sürecinin başlangıcıdır.
To Have and to Hold Soundtrack – Harvey & Blixa ile
Gotik bir film için hazırlanmış; atmosferik tınılar ve minimal enstrümantasyonla dikkat çeker.
The Secret Life of the Love Song
Cave’in aşk şarkıları üzerine düşüncelerini anlattığı konuşma performansıdır; yarı edebi, yarı müzikal bir denemedir.
September Songs: The Music of Kurt Weill – “Mack the Knife” yorumu
Cave burada Alman besteci Weill’in klasik eserine karanlık bir yorum getirir.
The Proposition Soundtrack (2005) – Ellis ile birlikte
John Hillcoat’un yönettiği filmin müziğidir. Çölün sessizliğini manevi bir alan gibi işleyen atmosferik besteler içerir.
Original Seeds: Songs That Inspired Nick Cave and the Bad Seeds (1998, 2004)
Cave’in müziğini etkileyen şarkılardan oluşan “gayriresmî” bir derlemedir.
The Assassination of Jesse James Soundtrack (2005) – Ellis ile birlikte
Brad Pitt’in başrolünde olduğu film için yazılmış, epik ama sessiz bir müzikal atmosfer taşır.
The Road to God Knows Where
ABD turnesini belgesel biçiminde sunar; Cave’in turne psikolojisini gözler önüne serer.
Live at the Paradiso – Amsterdam
Hollanda konserinin kaydıdır; grubun 1990’lardaki zirve dönemini belgeleyen enerjik performanslar içerir.
Nick Cave and the Bad Seeds: The Videos
Grubun video kliplerinden oluşan toplama; Cave’in görsel estetiğini yansıtır.
God is in the House – Lyon, Fransa
Canlı performansın ötesinde, ruhani bir konser deneyimi olarak değerlendirilir.
And the Ass Saw the Angel (1989)
Cave’in ilk romanıdır; Güney Gotik atmosferinde suç, günah ve kefaret temalarını işler.
King Ink (1988)
Şarkı sözleri, oyun metinleri ve şiirlerden oluşan bir derlemedir.
King Ink II (1997)
İlk kitabın devamı niteliğinde; 1990’lar dönemine ait metinleri içerir.
The Pocket Canons Bible Series: The Gospel According to Mark (1998)
İncil’in Markos bölümüne Cave’in yazdığı giriş metnidir; teolojik bir deneme niteliğindedir.
Complete Lyrics (2001)
1984–2001 arası tüm şarkı sözlerini derler. Edebi bir bütünlük taşır.
Smack My Crack
Bir antolojidir; Cave’in kısa yazılarından biri yer alır.
The Death of Bunny Munro (2009)
Cave’in ikinci romanı; cinsellik, ölüm ve suç temaları arasında geçen karanlık bir yol hikâyesidir.
The Little Thing
Cave’in kısa hikâye formuna yaklaşan deneysel metinlerinden biridir.
Faith, Hope and Carnage
Nick Cave’in kişisel deneyimlerini, kayıplarını ve yaratım sürecini anlattığı söyleşi tarzında bir kitaptır.
2005 – Q Classic Songwriter Award (Q Magazine)
Cave’in şarkı yazarlığındaki özgünlüğü ve edebi katkısı onurlandırılmıştır.
2005 – AFI Awards: Best Original Music Score (The Proposition)
Ellis ile yaptığı film müziğiyle sinemada da güçlü bir iz bırakmıştır.
2005 – Inside Film Awards: Best Music (The Proposition)
Aynı filmle kazandığı ikinci müzik ödülüdür.
2005 – Avustralya Sinema Eleştirmenleri Camiası: En İyi Müzik
Cave’in sinematografik duyarlılığının ulusal çapta kabulüdür.
2001 – ARIA Awards: Best Male Artist (No More Shall We Part)
Kariyerinin en olgun döneminde aldığı önemli bir ödüldür.
2001 – APRA Music Awards: “The Ship Song”, 75 yılın en iyi Avustralya şarkılarından biri seçildi.
1997 – APRA Songwriter of the Year
Edebi gücüyle besteci kimliğini birleştiren sanatçılara verilen prestijli bir ödüldür.
1997 – ARIA Awards: Best Original Soundtrack (To Have and to Hold)
1996 – ARIA Awards: Song of the Year & Single of the Year & Best Pop Release (“Where the Wild Roses Grow”)
1996 – MTV Europe Music Awards: Nomination Withdrawal
Cave, “Rekabet doğasına aykırı bulduğu” gerekçesiyle adaylıktan çekilmiştir.
1990 – Time Out: Yılın Kitabı (And The Ass Saw The Angel)
Romanı, eleştirmenlerce yılın en özgün edebi eseri olarak değerlendirilmiştir.
Nick Cave, müziği, sözü ve sahne performansını bir tür varoluşsal ritüele dönüştüren sanatçılardandır. Her albümü, hem kişisel hem kolektif bir sorgulama alanıdır. Onun için müzik, yalnızca bir ifade değil, insan ruhunun karanlık köşelerini anlamlandırma çabasıdır.
► ROCK TARİHİ
► LEONARD COHEN
► YUGOSLAV ROCK
► YERALTI EDEBİYATI
► VICTOR JARA
