MEVLÂNÂ’nın çeşitli zamanlarda kürsüden ve muhtelif toplantılarda verdiği yedi vaaz, yedi öğüt…
Eser, muhtemelen Mevlâna’nın Şems’le karşılaşmalarından (29 Kasım 1244) önce verdiği vaazların oğlu Sultan Veled veya başkaları tarafından dikte edilmesiyle bir araya getirilmiştir. Aslı Türkçe’dir, sonradan Farsça’ya çevrilmiştir.
Eserde insan, Allah, varlık konuları işlenmiştir.
Kitabın bazı bölümlerinde Sultan Veled’in İbtidânâme adlı mesnevîsinden de beyitlere rastlanması bu eserin Sultan Veled tarafından oluşturulduğu veya bazı tashihler yapıldığı intibaını vermektedir.
Her Meclisinde farklı, dinî ve toplumsal olayların ele alındığı Mecâlis-i Seb’a’nın ana Meclis konuları şu şekildedir:
1. Meclis : Ümmetin bozguna düşmesi, Besmele-i Şerîf’in tefsiri, Peygamberin mucizesi (Ayın yarılması).
2. Meclis : Allah’a yöneliş, günahtan çekinme, gönül zenginliği, Besmele’nin Be’si.
3. Meclis : Zâhid-ârif, Padişah-kul ve inanç kuvveti.
4. Meclis : Halka rahmet olanlar, kulluk, gerçek tövbe.
5. Meclis : Abdü’l-muttalib’in yağmur duası, benlik, insanların grupları.
6. Meclis : Münacaat, Tevrat’taki öğüt ve dünya, «Lâ-İlâhe» nin tefsiri.
7. Meclis : Aklın şerefi, bilgi ve irfan, öz’den olan ve sonradan öğrenilen bilgi.
