1. (Müzik) Ses perdenizin yukarısına denk gelen tiz ve dik notalar kafa seslerinizi oluştururlar. Bu sesler bir şarkının tiz notalı bir bölümünü söylerken kafanızın ön kısmında rezonans (sinüs) boşluklarında tınlarlar, titreşimlerini burnun ve gözlerin arkasında ve yanakların her iki yanında hissettirirler.
Akciğerlerden gelen hava akımıyla ses kirişlerindeki titreşim sayısına bağlıdır. Buna göre pes ses (göğüs sesi), tiz ses (kafa sesi), orta ses olarak bölümlendirilir.
2. (Sinema, tiyatro) Kafa sesi veya dış ses sinemada veya tiyatroda hikâyenin anlatımına katkı sağlamak üzere oyuncuların haricinde arka planda duyulan konuşma sesidir. Bir tür sesli düşünme tekniğidir.
1920’li yılların sonunda sinemaya sesin gelmesi ile birlikte ses başlı başına dramatik bir anlatım ögesi haline gelmiştir.
Oyuncuların diyalogları, ses efektleri ve müziğin dışında anlatımı güçlendirmek amacı ile filmdeki kişilerin akıllarından geçenlerin, düşüncelerinin bilinçaltı izlenimlerinin bir anlatıcının (narrator) sesinden arka planda konuşma tarzında verilmesi, yani kafa sesi kullanılması sesin dramatik kullanımının bir başka boyutunu oluşturur.
Sinemada kafa sesi ilk kez 1930 yılında Luis Buñuel’in Altın Çağ (L’Âge d’Or) adlı filminde kullanılmıştı.
