Ne tamamen kurtarıcı ne de tam anlamıyla yoz. Constantine, modern zamanların en insani lanetlilerindendir.
John Constantine, ilk kez 1985’te Swamp Thing çizgi romanında ortaya çıkan ve 1988’de kendi serisi Hellblazer ile öne çıkan, DC Comics evrenine ait, alkolik, sigara tiryakisi, küfürbaz ama keskin zekâlı bir okült dedektiftir.
İngiliz yazar Alan Moore tarafından yaratılan bu karakter, daha sonra Jamie Delano, Garth Ennis, Brian Azzarello, Mike Carey gibi usta yazarların elinde kültleşmiştir.
Constantine’in karakter yapısı üç temel eksende kurulur:
Mistik bilgi: Cin çıkarma, büyü, lanet çözme gibi işlerle uğraşır.
Ahlaki gri alan: Kurtardıkları kadar yıktıkları da vardır. Bedel ödemekten kaçmaz ama sevdiklerini de feda etmek zorunda kalır.
Modern mitos: Cehennemle, meleklerle, iblislerle oyun oynayan ama aynı zamanda Londra’nın barlarında sarhoş olan, son derece dünyevi bir figürdür.
Onu özel kılan; süper güçlerinin olmaması değil, dünyanın en güçlü varlıklarını zekâsıyla alt edebilmesidir.
Hayır. Constantine, klasik anlamda bir süper kahraman değildir. O, ne uçabilir, ne görünmez olabilir, ne de süper güce sahiptir. Ancak onu özel kılan şey, doğaüstü dünyaya dair derin bilgisi, zekâsı, aldatma ve pazarlık yeteneğidir. Düşmanlarıyla dövüşmektense onları ikna eder, kandırır ya da birbirine düşürür. Bu özellikleriyle Constantine, modern çizgi roman tarihinde “anti-kahraman” tanımının en güçlü örneklerinden biridir.
Çünkü her zaferi bir bedel ödetir. Sevdikleri ölür, dostları sırt çevirir, bazen dünyayı kurtarır ama kendi ruhunu biraz daha kaybeder. Kendi içindeki karanlıkla mücadele eder, asla tam anlamıyla iyileşemez, vicdanı ile yaptığı büyüler arasında sürekli parçalanır. Onun trajedisi, insan olmanın tüm zaaflarını taşımasıdır—ve bu, onu derinleştirir.
John Constantine, Thatcher dönemi İngiltere’sinin karanlık ruhuna karşı yaratılmış bir karakterdir. İngiliz işçi sınıfından gelir, dinsizlik ile inanç arasında gider gelir, hükümetlere, kiliseye, düzenin tüm biçimlerine güvensizlik duyar. Bu nedenle karakter; hem post-punk bir isyancı, hem de okültist bir düzen bozucudur. O, 1980’lerin İngiliz kültür ikliminde “sıradan insanın içindeki büyücü”dür.
Çünkü bu, onun hem karakter derinliği hem de varoluşsal çaresizliğinin bir parçasıdır. Ölümü defalarca atlatmıştır ama yaşamayı asla kutsal bir şey olarak görmez. Sigara, onun kendine verdiği yavaş bir cezadır. “Daha büyük kötülükleri engellemek için kendini feda eden adam” rolüne alışmıştır. Bu yüzden Constantine bir anlamda hem kahraman hem de kendi düşmanıdır.
Çünkü Constantine, mükemmel değil ama samimi bir figürdür. LGBTQ+ okurlardan politik anarşistlere, gotik altkültürlerden spiritüalistlere kadar geniş bir yelpazeye hitap eder. Yalan söyler, lanet okur, hata yapar ama asla maskeyle dolaşmaz. Ve belki de en önemlisi: O, dünyayı gerçekten kurtarmak istemez—sadece daha da kötüye gitmesin diye uğraşır. Bu da onu gerçek dünyada kök salmış, “inanılır bir efsane”ye dönüştürür.
Kitap Dünyasında:
Hellblazer (1988–2013): 300 sayı süren orijinal çizgi roman serisi.
Constantine: The Hellblazer (2015–): Karakterin daha genç ve güncellenmiş versiyonları.
Justice League Dark: Constantine’in sihirbazlarla ve doğaüstü kahramanlarla kurduğu takım.
Sinemada ve Dizilerde:
Constantine (2005): Keanu Reeves’in başrolde olduğu sinema filmi; görsel atmosferi güçlü, ancak İngiliz kimliğinden uzak bir uyarlama.
Constantine (NBC, 2014): Matt Ryan’ın başrolünde olduğu dizi, karaktere çizgi romandakine daha sadık bir yaklaşım getirir.
Legends of Tomorrow (2017–2021): Constantine bu dizide karanlık ve mizahi yanlarını birleştirerek yer alır.
Video Oyunlarında:
DC Universe Online ve Injustice 2: Constantine, büyü uzmanı olarak karanlık görevlerde yer alır.
Kimi mobil ve masaüstü oyunlarda özel karakter olarak görünür.
Tiyatro ve Diğer Sanat Alanlarında:
Doğrudan tiyatroda yer almasa da Constantine figürü, postmodern anlatılarda, çağdaş okült temsillerde ve karanlık gotik romanlarda sıkça referans alınır.
John Constantine, klasik süper kahramanların “temiz kahraman” anlayışına alternatif olarak doğmuş; anti-kahraman arketipini günümüzün dinî, toplumsal ve metafizik sorunlarıyla harmanlamıştır.
O bir kurtarıcı değildir; aksine çoğu zaman işleri berbat eder. Ama en azından her zaman gerçeği görmeye çalışır. Modern insan gibi: Karanlıkla anlaşma yapar, pişman olur, ama yürümeye devam eder.
Bu madde ilginizi çektiyse aşağıdaki başlıklara da göz atabilirsiniz:
► ANTI-KAHRAMAN
► CEHENNEM
► URBAN GOTHIC
► POSTMODERN MİTOSLAR
► BÜYÜ VE MİSTİSİZM
