“Yüksek irtifaya uyum” demektir. Yüksek dağlara çıkıldığında insan organizması , daha önce böyle bir yükseklikte bulunmamış ise oksijen azlığı, hava basıncı düşüklüğü, ışınlar ve farklı aerosoller gibi tanımadığı birçok ekolojik etkenlerle karşı karşıya gelir. Bunlar ortama alışmamış vücutta hastalığa kadar giden birçok değişikliklere yol açar.
Doğal ortamında bulunan bir organizmanın yaşam süresi boyunca fonksiyonel veya morfolojik özelliklerinde meydana gelen tek seferlik veya tekrarlayan (örneğin; mevsimsel) değişimlerdir. iklime alışma (aklimatizasyon) sayesinde canlılar değişik çevre koşulları altında yaşamlarını devam ettirebilmektedirler. Laboratuvar ve saha çalışmalarından gelen bulguları kesin bir şekilde ayırt edebilmek adına, iklime uydurma terimi canlının iyi tanımlanmış deney koşulları altında ekofizyolojisinde gözlemlenen değişikliği açıklamak için kullanılmaktadır. (Uyumsal) plastisite ise canlının iklime uydurma süreci sonucunda fenotipinde gerçekleştirdiği genellikle sınırlı çerçevedeki değişiklikleri nitelendirmektedir.
Aklimatizasyon nasıl sağlanır?
Dağa gitmeden önce antrenman:
Bundan maksat kalp ve solunum rezervini geliştirmek keza bacak kaslarını inişe alıştırmaktır. Talimin esası kalbi ve akciğerleri azami derecede çalıştıracak şekilde bir çaba sarf etmektir. Bunun için kısa zamanda yormayan veya uzun koşular gibi antrenmanların dağcılıkta o derece önemi yoktur. Dolayısıyla “Kısa zamanda kalp ve akciğerleri azami derecede yoran” antrenman şekillerini tercih etmekte ve şu yollara başvurmaktayız:
1- Çok katlı binaların merdivenlerinin koşarak çıkılması..
2- Ağır çanta ile yokuş çıkılması veya tepelere tırmanılması..
3- Yokuş yukarı koşular..
4- Bisiklet sürme. Talim engele karşı pedal çevirme ve yokuş yukarı sürme şeklinde olmalıdır..
5- Hipobarik odalarda kalma…
Bu şekil antrenmanların haftada iki defadan daha az olmaması gerekir. Bacak kaslarının inişe alıştırılması için de haftada iki kez çömelerek zıplama talimi yapmaktayız. (Her defasında 100 kez zıplanması yeterlidir).
