HALK ağzında: Ayna.
Gözgü, Osmanlı sahasında 13. ve 16. yüzyılda kullanılmış, 17. yüzyıl ve sonrasında kullanımdan kalkmıştır.
Azerice’de 19. yüzyıl şairi Nigârî’de ve modern sözlüklerde yer alması kelimenin unutulmadığını gösterir.
Çağatayca’da Lutfi ve Nevâyi’deki kullanım fazlalığının yanında Özbekçe ve yeni Uygurca’da ‘ayna’nın değiştirilmiş şekli eynek yaşamaktadır.
Farsça âyine, Türkçede ayna’ya dönüşmüş ve gözgü’yü unutturmuş demek mümkündür.
Bir örnek:
Elinde gözgü,
Zülüfü düzdü,
Bir ela gözlü,
Benim kuzum!
