Flamenko, trip-hop, R&B, çağdaş dans ve yüksek teknoloji estetiğini bir araya getiren yenilikçi bir sanatçı.
FKA Twigs (doğum adı Tahliah Debrett Barnett), 1988’de İngiltere’de doğmuş; çağdaş popun en deneysel seslerinden biri hâline gelen şarkıcı, söz yazarı, prodüktör ve performans sanatçısıdır. Latin olmayan dillerde adı aynı biçimde yazılır. Müziği; gotik R&B, elektronik avangard, trip-hop ve barok dokular arasında dolaşır. Sesini bedenle, bedeni de dijital çağın görsel imkânlarıyla bütünleştiren özgün bir anlatıcıdır.
Profesyonel hayatına dansçı olarak başlayan Twigs, Beyoncé, Jessie J ve Kylie Minogue gibi isimlerin videolarında yer aldı. 2012’de yayımladığı EP1 ve ardından gelen EP2, eleştirmenlerin dikkatini çekti; minimal elektronik beat’ler, kırılgan vokaller ve tekinsiz bir estetik, onun sahne kimliğini belirledi.
2014 tarihli LP1, modern R&B’yi avangard bir forma dönüştürdü ve sanatçıyı küresel ölçekte görünür kıldı. Albüm, Mercury Prize’a aday gösterildi. 2019’da yayımlanan Magdalene, hem vokal performansı hem de duygusal yoğunluğu nedeniyle kariyerinin zirvelerinden biri sayıldı; Twigs’in geçirdiği ağır ameliyatların ardından yeniden bedenlenmesini hem kişisel hem mitolojik bir hikâye olarak anlattı.
2022’deki Caprisongs ise daha ritmik, daha neşeli, daha sosyal bir ton taşıdı; dijital çağın hızına uyum sağlayan bir ses tasarımıyla Twigs’in pop potansiyelini genişletti.
Soprano bir vokal aralığına sahip olan FKA Twigs’in müziği, eleştirmenler tarafından sıklıkla “tür-aşırı” olarak tanımlanır; elektronik müzikten R&B’ye, trip-hop’tan koro geleneğine, endüstriyel seslerden avangard estetiğe uzanan geniş bir kaynak havuzundan beslenir. Şarkılarında ve müzik videolarında afrofütürist öğeleri işleyen Twigs, hem ses hem beden hem de kimlik üzerinden geleceğe dönük alternatif estetikler kurar.
Amsterdam Üniversitesi’nden Karen Vintges, Twigs’in performans tarzını “porno-şık” olarak nitelemiş ve sanatçının “heteroseksüel güzellik normlarına boyun eğmeyen” bir estetik kurduğunu belirtmiştir. 645AR ile yaptığı işbirliğinde ise seks işçiliğinin sanatsal temsilini araştırarak sınırları daha da zorlamıştır.
Twigs’in üretimi, kimi eleştirmenlerce Tricky, Kate Bush, Janet Jackson, the xx, Massive Attack ve Madonna ile kıyaslanmıştır. Pitchfork yazarı Philip Sherburne, LP1 albümündeki nefesli vokaller ve elektronik düzenlemeyi Ciara, The Weeknd ve Beyoncé çizgisine yakın bulur. The Wall Street Journal, onu “Aaliyah ve Missy Elliott gibi geleceğe dönük R&B ilham perilerinin varisi” olarak tanımlar. Variety, Twigs’in müziğini “karanlık bir avangard, saldırgan ve atmosferik” olarak niteler; 2014 tarihli LP1 ile 2019’daki Magdalene’in “Billie Holiday ile Siouxsie and the Banshees arasında” konumlandığını ve prodüksiyonunun Lee Scratch Perry’yi andıran bir özgürlük taşıdığını vurgular. Slate dergisi ise onun sesini “ürkütücü ve yatıştırıcı arasında duran, melizmatik bir falsettonun benzersiz birleşimi” diye tanımlar. The New York Times, Twigs’in son yıllarda avangard arayışını “acı ve güvensizlik deneyimine yönelttiğini” belirterek onu Janelle Monáe, Fiona Apple, Solange ve Lana Del Rey gibi sanatçılarla birlikte anmıştır. Felsefeci Simon Critchley ise Twigs’in sahnede kurduğu persona çeşitliliği nedeniyle onu David Bowie ile yan yana koyar.
Twigs, kendi sanatsal anlayışını şöyle özetler: “Hiçbir müzikal türle sınırlı değilim. Seslerle deney yapmayı, belirli atmosferlerin içine kendi vokalimi yerleştirerek duygular üretmeyi seviyorum… Punk’ı kendimce yorumladım. Endüstriyel sesleri ve günlük hayatın gürültülerini—mesela araba alarmlarını—müziğime katmayı seviyorum.”
Her ne kadar eleştirmenler onu çoğu zaman “alternatif R&B” etiketiyle ansa da Twigs, bu sınıflandırmayı ırkıyla ilişkilendirildiği gerekçesiyle açıkça reddetmiştir:
“İlk müziğimi yayımladığımda kimse nasıl göründüğümü bilmiyordu; yorumlarda ‘Bu türde bir şey hiç duymadım, sınıflandırılamaz’ deniyordu. Altı ay sonra fotoğrafım ortaya çıkınca ‘R&B şarkıcısı’ oldum. ‘Preface’ gibi eserlerimde ilahi benzeri yapılar var. Eğer beyaz ve sarışın olsaydım, herkes koro geleneğinden bahsederdi. Ama ben Güney Londralı melez bir kızım.”
Twigs’in ilk vokal ilhamları Billie Holiday, Ella Fitzgerald ve Marvin Gaye oldu. Kendi bestecilik yolculuğunun başlangıçlarında yaptığı her parçanın “ya Siouxsie and the Banshees ya da Adam Ant pastişi gibi” duyulduğunu söyleyerek, bu taklit sürecinin sonunda kendi sesini bulduğunu ifade etmiştir. 2014 Mercury Prize adaylığı sonrasında yaptığı bir röportajda, X-Ray Spex’in Germfree Adolescents albümünü “hayatının en önemli albümü” olarak anmıştır.
2022 yılında FKA Twigs, Musicians for Palestine bildirisine imza atarak, 2021 İsrail–Filistin krizi sonrasında İsrail’de sahne almayacağını açıkladı. Bu karar, sanatçının küresel adalet ve insan haklarına dair duruşunun görünür bir ifadesi olarak değerlendirildi.
Aynı yıl, Sistah Space tarafından yürütülen bir kampanyayı destekleyerek kamuoyunu milletvekillerine baskı yapmaya çağırdı. Kampanya, siyah kadın ve kız çocuklarına yönelik aile içi şiddet vakalarında polis ve ilgili kurumlar için zorunlu eğitim getirmeyi hedefleyen Valerie’s Law yasasının kabul edilmesini amaçlıyordu.
Nisan 2024’te Barnett, Amerika Birleşik Devletleri Senatosu’nun Fikri Mülkiyet Alt Komitesi’nde ifade vererek, yapay zekâ ve deepfake teknolojilerinin düzenlenmesi gerektiğini vurguladı. Sanatçı, özellikle kadınların yüz ve bedenlerinin izinsiz dijital çoğaltımıyla yaratılan deepfake içeriklerin ağır psikolojik ve mesleki sonuçlarını anlatarak kapsamlı bir yasal çerçeve çağrısında bulundu.
Temmuz 2024’te Londra’da düzenlenen Artists for Aid yardım konserinde sahne alan Twigs, Gazze Şeridi ve Sudan için bağış toplanmasına katkıda bulundu. Bu konser, uluslararası insani krizler karşısında sanat dünyasının dayanışma örneklerinden biri olarak geniş yankı buldu.
► Müziği neden “avangard pop” olarak tanımlanıyor?
Çünkü Twigs, popun melodik yapısını korurken, elektronik müzik, trip-hop ve deneysel R&B’nin sınırlarını sürekli esnetiyor. Her albüm yeni bir estetik evreye işaret ediyor.
► Dans geçmişi müziğine nasıl yansıyor?
Koreografi, Twigs için yalnızca eşlik unsuru değil, düşünsel bir omurga. Sahnede beden, ses kadar anlatıcıdır; videoları neredeyse performans sanatı niteliği taşır.
► Görsel dünyasının kaynağı nedir?
Gotik ikonografi, cyberpunk estetikleri, modifiye edilmiş beden imgeleri ve barok resimlerden beslenir. Videoları, dijital çağda kimlik ve bedenin dönüşümünü araştıran birer sinematik laboratuvar gibidir.
► Magdalene albümü neden bu kadar övüldü?
Çünkü Twigs’in kişisel acı deneyimlerini (ameliyatlar, ilişkisel kırılmalar) feminist bir mitolojiyle birleştirdiği son derece yoğun bir konsept albümdür. Vokalleri operatik bir incelik taşır.
► Popüler kültürde neden bu kadar etkili?
Biçim değiştirmeye açık kimliği, çağdaş popun estetik sınırlarını yeniden tanımladı. Yeni kuşak kadın sanatçılar üzerinde güçlü bir etki bıraktı; özellikle görsel cesareti ve bedeni sanatın bir parçası hâline getirmesi öncü kabul edilir.
Twigs, hem müzik videolarıyla hem moda dünyasındaki işbirlikleriyle kültürel bir ikon hâline geldi. Vogue, Dazed, i-D gibi yayınların kapaklarında; Valentino ve Nike gibi markaların kampanyalarında yer aldı. Koreografileri TikTok ve dans toplulukları arasında sıkça yeniden üretiliyor.
FKA Twigs, yalnızca bir şarkıcı değil; sesi, bedeni ve teknolojiyi bir araya getirerek yeni bir sanat dili kuran çok disiplinli bir üretici. Dijital çağın estetiğini hem deneysel hem duygusal bir zeminde yeniden yorumluyor ve pop müziğin sınırlarını görünür biçimde genişletiyor.
