Gece yeterince uyunduğu halde, uyuma isteğinin gün boyu devam etmesidir. Kişi ne kadar uyursa uyusun bir türlü uykusunu alamamakta ve üzerindeki uykuyu atamamaktadır. Arabayla giderken, işte çalışırken, otururken uyuma isteği önüne geçilmez bir dürtü haline gelir; uyulmaması gereken bu durumlarda, kimi kendini zor tutarken, kimi de arada bir uyuklar. Çok nadir görülen bu bozukluk bireyin yaşamını olumsuz etkilemektedir; ailesiyle kaliteli zaman geçiremez, işte verimli çalışamaz, eş-dost ve iş toplantılarında ortamdan kopar, araba kullanırken kaza olasılığı artar, gezmeye ve daha önce ilgi duyduğu etkinliklere ilgisi azalır vb.
Herhangi belirgin bir nedene bağlı olmadan oluşan aşırı uyku bozukluğu dışında, bu bozukluğa yol açan etkenler şunlardır:
Narkolepsi: Santral sinir sisteminde REM uykusunu düzenleyen bölümün bozulması sonucu oluşur. Bu bozukluk farklı biçimlerde görülebilir. Örneğin, sürekli uyuma isteği, uyku felci, katalepsi ve uykuya geçerken halüsinasyonlar görme. Uyku felcinde kişi, uyanık olduğu halde ansızın donup kalır ve birkaç saniye sonra kendine gelir; ancak sonrasında şiddetli bir uyma isteği duyar. Katalepsi durumunda kişi, genellikle baş ve çene kaslarında kısa bir süre kontrol edemediği bir gevşeme hisseder.
Ruhsal hastalıklar: Özelikle depresyonda aşırı uyuma isteği oluşabilir. Şizofren hastalarında da böyle bir arzu görülebilir.
İlaçlar: Psikiyatrik, alerjik vb. ilaçlar, esrar vb. maddeler aşırı uyuma bozukluğuna yol açabilir. Bu ilaçlar kesildiğinde uyku düzeni yeniden eski halini alır. Kanser, deliriyum gibi bazı hastalıklar da aşırı uykuya neden olabilir.
Alışkanlıklar: Gençlik yıllarında aşırı uyumayı alışkanlık haline getirenler, genelde geç saatlere kadar uyumaz ve gündüz saat 2-3’e kadar da uyurlar. Ayrıca hafta sonları gece geç uyuyup, gündüz geç uyananlar, uzun yolculuk yapanlar, gece gündüz vardiyalı işlerde çalışan ve çalışma vardiyası sık sık değişenlerde geçici bir süre aşırı uyku bozukluğu oluşabilir.
