ŞİİRDE cümlelerin bir dize ya da beyitte bitmeyip diğer dize, beyit veya bendlere kaymasıdır. “Süreğen mısra” olarak da bilinir.
Türk şiirine Fransız şiirinden geçmiştir. Servet-i Fünûn döneminde yaygınlaşmıştır. Şiiri düzyazıya yaklaştırmada kullanılan bir tekniktir.
Edebiyatımızda özellikle Servetifünun şairleri tarafından yaygınlaştırılmış bir tekniktir.
Divan şiirinde cümlenin bir dize veya beyit içinde tamamlanmasına karşılık, Servetifünun şiirinde cümlenin bir dizenin ortasında başladığı veya bittiği görülür. Hatta 7-8 dizeye kadar yayılan cümlelere rastlanır.
Bu teknikle şiir, düzyazıya yaklaşmıştır.
