AÇIK alan fobisi olarak bilinen agorafobi, son zamanlarda kapsam olarak genişletildi. Evde yalnız kalmaktan, asansöre binmekten, sinema, tiyatro, konser, konferans gibi kalabalıklar içinde bulunmaktan, uçak, otobüs, tren ve vapur gibi araçlara binmekten köprü ve tünel gibi yerlerden geçmekten korkan insanlar için kullanılan bir kavramdır. Agorafobi, panik bozukluğu ile birlikte görülebilir.
Belirtilen alanlarda adeta kişiyi bir tehlike beklemekte ve tehlike geldiğinde çaresiz kalacakmış ve kimse kendine yardım edemeyecekmiş gibi korkulara kapılır. Orada mahsur ve çaresiz kalacağını düşünür. Kişi mümkün olduğunca bu alanlardan uzak durmaya çalışır veya yanında güvendiği biri olmadan bu yerlere gidemez. Evde yalnız kalamaz, sokağa çıkamaz, otobüse binemez, alış-veriş merkezine giremez, sinema, tiyatro gibi ortamlarda bulunamaz. Kişi korku duyduğu alanda bulunduğu zaman çıldırma, boğulma, bayılma ve ölme hissi, kalp çarpıntısı, titreme, terleme gibi belirtiler yaşar. Bir an önce oradan uzaklaşmaya çalışır.
Agorafobinin hafif seyrettiği kişiler, yaşadıkları korkuya rağmen yalnız kalabilmekte, dışarı çıkabilmekte, alış-veriş merkezine gitmektedirler. Günlük yaşamlarının gerektirdiği etkinliklerden geri kalmazlar ve sosyal ilişkileri çok fazla olumsuz etkilenmez. Genellikle ayıplanacaklarını veya alay konusu olacaklarını düşünerek korkularını saklar ve başkalarına belli ettirmezler. Panik bozukluğu ile birlikte görülen ağır agorafobi durumunda kişinin yaşamı ciddi boyutlarda olumsuz etkilenir. Kişi gerekli olan birçok etkinlikten uzak durur. Hatta çalışamayacak durumda ağır nöbet geçirenler de vardır. Yaşam alanı daralan kişilerde depresif nöbetler görülebilir.
