1. ÇOĞUNLUKLA Orta ve Güney Anadolu’da yaşam süren, müzisyenlik, elekçilik, kalburculuk gibi işlerle uğraşan topluluğa verilen isim.
Abdal, Türk tasavvufunun daha radikal formlarında karşılaşılan en üst mânevî mertebenin bir adıdır.
2. Allah’tan başka dünyadaki her şeyden vazgeçmiş kişi… Alevi Türkmen dinsel topluluğunda rastlanmakta, Derviş veya Baba da denmekteydi.
Abdallık mertebesine ermiş kişi hakikatın mutlak ve doğrudan bilgisine erişebilmektedir. Toplumsal bir şahsiyet olarak abdal zayıf, ezilmiş ve baskı altında olanlara yardım elini uzatan, toplum içinde ahlaksızlıklara karşı mücadele veren bir otoritedir. Daha ziyade göçebe Türkmenler arasında yaygın olan abdallar Selçuklu veya Osmanlı yerleşik devlet otoritesi karşısında çevre halkının hoşnutsuzluklarını dile getirmişler ve çeşitli isyan hareketlerinin başlatıcısı olmuşlardır.
ABDAL: Kerem Kekeç, Burcu Sarak, Özge Ünkap, Ali Ekber Kayış ve Haluk Tolga İlhan’dan (solist, sonradan gruptan ayrıldı) müteşekkil bir müzik grubu. Grubun mottosu “yeni bir müzikal varoluş çabası ve arayışıdır” şeklindedir.
ABDAL DAVULCULARI: Abdallar arasında davul-zurna çalan kesime verilen isim. Yalnızca davulcu denilmesine karşın, bu topluluğun icrâcılarının çaldıkları çalgılar, aslında davul ve zurna takımlarını kapsamaktadır. Bazen de bağlama, keman, darbuka, cümbüş icrâcılarına bu topluluk içinde rastlanmaktadır.
ABDAL DÜZENİ: Bağlama ailesi bünyesindeki düzenlerden birinin, Abdal adı verilen çalgıcılar tarafından kullanılan biçimi. Alt tel (la), orta tel (la), üst tel (sol) seslerine akortlanır.
