Billy Wilder imzalı Sunset Boulevard (Sunset Bulvarı, 1950), yalnızca bir film değil; Hollywood’un kendini anlatma biçimidir. Sessiz sinema döneminin göz alıcı yıldızı Norma Desmond’ın unutulmuşluğu ve genç senarist Joe Gillis’le kurduğu tekinsiz ilişki, sinema tarihinin en karanlık anlatılarından biri olarak belleklere kazınmıştır. Filmin “Ben hâlâ büyük yıldızım. Sadece filmler küçüldü,” repliği kulaklarda yankılanırken, yapımın 75. yılına özel bir anı kitabı yayımlanıyor.
The Hollywood Reporter‘ın haberine göre, Sunset Boulevard: Celebrating a Hollywood Masterpiece adlı bu özel baskı, film hakkında bugüne dek yayımlanmış en kapsamlı ve prestijli eserlerden biri olma iddiasında. Kitap, filmle ilgili kamera arkası fotoğraflar, senaryo sayfaları, yönetmen Billy Wilder’ın notları ve başrol oyuncuları Gloria Swanson ile William Holden’ın set anılarını içeriyor.
Ayrıca kitapta, akademisyenler ve film eleştirmenlerinin kaleme aldığı özel makaleler de yer alıyor. Bu yazılarda Sunset Boulevard’ın Hollywood’un çifte standartları, yaş ve cinsiyet ayrımcılığı, şöhret ve delilik ilişkisi gibi temalar üzerinden nasıl zamansız bir eleştiri sunduğu tartışılıyor. Kitap, hem sinema tarihi üzerine çalışan akademisyenler hem de koleksiyonerler için kıymetli bir başvuru kaynağı olmayı amaçlıyor.
Yapım, 1951’de 11 dalda Oscar’a aday gösterilmiş ve bunların üçünü kazanmıştı. Bugün hâlâ film noir akımının zirve örneklerinden biri olarak gösterilen Sunset Boulevard, yalnızca nostaljik bir eser değil; sinemanın kendi mitolojisini kurduğu ve sorguladığı bir yapıt olarak önemini koruyor.
Billy Wilder’ın 1950 tarihli klasiği Sunset Boulevard, Hollywood’un parlak ışıkları altındaki çürümüşlüğü anlatan en çarpıcı filmlerden biri olarak sinema tarihine geçti. Sessiz sinemanın yıldızı Norma Desmond (Gloria Swanson) ve genç senarist Joe Gillis (William Holden) arasında geçen gerilimli ilişki, Hollywood’un rüyaları ve kabuslarını iç içe geçirir. Filmde yer alan şu ikonik unsurlar hâlâ akıllardadır:
– Gloria Swanson’un “I’m ready for my close-up, Mr. DeMille” (Hazırım Bay DeMille, yakın planımı alabilirsiniz) repliği
– Gerçek hayatta yönetmen olan Cecil B. DeMille’in filmde kendisini canlandırması
– Sessiz film yıldızlarının ve eski Hollywood’un gölgeler gibi araya serpiştirilmiş görüntüleri
– Franz Waxman’ın karanlık ve melankolik müzikleri
– Filmin açılışında ölü anlatıcının kendi cinayetini aktarması, dönemi için devrimsel bir anlatı tekniği