ABD bağımsız sinemasının mütevazı yapımlarından "Christmas, Again", İngiltere’deki yeni gösterimleri ve eleştirilerle yeniden hatırlanıyor.
Yılbaşı filmleri çoğu zaman kalabalık sofralar, büyük jestler ve yüksek sesli neşelerle anılır; ancak Christmas, Again tam tersini öneren nadir örneklerden biri olarak yeniden gündeme geldi. Charles Poekel’in yönettiği 2014 yapımı bağımsız film, Londra ve bazı Avrupa kentlerindeki yeni gösterimleriyle birlikte eleştirmenlerin dikkatini bir kez daha çekti.
The Guardian’a göre Christmas, Again (Türkçede yaygın bir gösterim adı bulunmuyor), Noel dönemini Brooklyn sokaklarında ağaç satarak geçiren yalnız bir adamın içe dönük hikâyesini anlatıyor. Kentin soğuğu, geçici karşılaşmalar ve gündelik rutinin ağır temposu içinde ilerleyen film, dramatik kırılmalardan çok sessizliklere ve küçük anlara yaslanıyor. Eleştiride filmin “düşük bütçesini bir sınırlılık değil, bilinçli bir anlatı tercihi olarak kullandığı” vurgulanıyor.
Film, ilk gösterimini 2014 yılında Venedik Film Festivali’nin Eleştirmenler Haftası bölümünde yapmış, ardından ABD’de sınırlı bir izleyiciye ulaşmıştı. Son yıllarda ise özellikle pandemi sonrası artan “yavaş sinema” ve minimal anlatı ilgisiyle birlikte yeniden keşfedilen yapımlar arasında anılıyor. AP’ye göre film, bağımsız sinemanın düşük sesli ama kalıcı etkiler bırakabilen örneklerinden biri olarak değerlendiriliyor.
Bu haberler de ilginizi çekebilir:
Eleştirmenler, Christmas, Again’in bugünkü ilgisini, seyirci beklentilerindeki değişimle ilişkilendiriyor. Büyük anlatıların yoruculuğu karşısında, sıradan bir günün kırılganlığını merkeze alan filmler daha görünür hâle geliyor. Christmas, Again de tam bu noktada, yılbaşı sinemasının gürültülü geleneğine sessiz bir alternatif sunuyor.
Christmas, Again, ABD bağımsız sinemasında 2010’lu yıllarda belirginleşen minimalist ve içe dönük anlatı geleneğinin karakteristik örneklerinden biridir. Charles Poekel’in yönettiği film, düşük bütçeli yapım koşullarını bir eksiklik değil, bilinçli bir estetik tercih olarak kullanır. Sabit kamera açıları, doğal ışık ve sınırlı diyaloglar aracılığıyla gündelik hayatın sıradan akışını merkeze alır. Film, büyük dramatik olaylardan çok geçici karşılaşmalar, sessizlikler ve tekrar eden rutinler üzerinden ilerler. Bu yönüyle, yılbaşı sinemasının alışıldık coşkulu anlatılarına karşı mesafeli durur; yalnızlık, geçicilik ve kentsel yabancılaşma gibi temaları sakin bir ritimle ele alır. Son yıllarda “yavaş sinema” başlığı altında yeniden ilgi gören bu tür yapımlar arasında anılması da buradan kaynaklanır.
Velev'i
Google Haberler üzerinden takip edin
