Halkın fakirliğini "ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler' sözleriyle anlamadığını ortaya koyan Marie Antoinette'nin ruhu AKP ve Saray koridorlarında dolaşıyor bugünlerde. Halkın yaşadığı ekonomik sıkıntıları üst düzey AKP'liler ve Saray sakinlerinin gündeminde olmadığını ıstakoz yemeği, Maldivler tatili, Rolex saati fotoğrafı en iyi şekilde gösterdi.
31 Mart yerel seçiminde tarihi bir hezimete uğrayan AKP, seçim sonucuyla yaşadığı şokun etkisini üzerinden atmaya çalışıyor. Bayram tatilinde ortalıkta görülmeyen Erdoğan, seçim sonuçlarıyla ilgili bol bol düşünme imkanı buldu. Erdoğan’ın bu süreçte kafasında oluşturduğu eylem planını adım adım hayata geçirmeye çalışacak diyorum; çünkü eskisi gibi istediğini yapabilecek kadar arkasında halk desteği yok.
Meclis grup konuşmasında yaptığı konuşmasından anlaşılan parti teşkilatındaki çözülmeyi önlemek ilk hedef olarak belirlemiş. Konuşmasında ağır yenilgi sonrasında teşkilat üyelerine moral vererek ve gururlarını okşayarak partiden kopuşları asgari sevide tutmak istiyor. Hala güçlü olduğunu belirtmek için ise “Biz bitti demeden bitmez” ifadesini kullandı. Bu cümle bile gücündeki azalmayı anlatıyor.
Erdoğan, belediyelerin halkın üzerinde etkisini çok iyi bildiği için özellikle küçük yerlerde kopuşların çok hızlı olacağını görüyor. Ankara ve İstanbul’un muhalif belediyele geçince halka ulaşmakta AKP’nin ne kadar zorlandığını çok iyi biliyor. Yerel seçimler büyük oranda AKP’nin halka direk ulaşmasının yolunu kapattı. Aile Bakanlığı üzerinden yapılacak girişimler belediye kadar etkili olmayacağı için AKP’yi çok zor bir dönem bekliyor.
AKP halka ulaşabilse bile ne söyleyecek. ‘Biz Monaco’da lüks yerlerde ıstakoz yiyoruz, kolumuza yarım milyonluk saat takıyoruz, çantamızın değeri 50 bin dolar, bilekliğimizin ve kolyemizin değeri şu kadar mi diyecek?’ Maldivler neresi dendiğinde nasıl cevap verecekler?
AKP yönetiminin davranışları ülkede yaşanan ekonomik krizin derinliğini tam anlamadıklarını gösteriyor. Erdoğan’ın partisinin MKYK toplantısında Kent Lokantaları ile ilgili ifadesi de bunu gösteriyor. Kent Lokantaları şehrin her tarafında yaygın olmayabilir ama halka böyle bir alternatif de var seçeneğini sunuyor. 90’lı yıllardaki Refah Partili belediyelerin halkın oyunu kazanmak için şehirlerin gecekondu mahallerinde ekmek, patates, soğan ve gıda kolisi dağıtmasından bunun ne farkı var? Refahlı Belediyeler halka ucuz gıda sunmak için bir çok şehirde süpermarket bile açmıştı. Aslında CHP’li belediyeleri yaptığı 90’lı yıllardaki Refah Partili beledilerin yaptığının günümüz şartlarına uyarlamalarından ibaret. Erdoğan 25 yıl önceki kendisinin yaptıklarını hatırlamıyor ya da küçümsüyor. Kriz dönemlerinde insanlar senin yaptığı köprünün, havalimanın veya hastaneye bakmaz. İlk etapta öncelik sorunu olan geçim meselesine bakar. Kendisi yönetenlerin israfa varan harcamaları, gösterişli hayatları normal dönemlerde dikkat çekmez iken kriz dönemlerinde gündemin birinci sırasına yerleşir. AKP yönetimi son dönemde kendilerine yönelen tepki anlamlandırmakta zorlanıyorlar çünkü kendilerinin geçim sıkıntısı yok. Ne yiyeceğiz, çocuğuma ne kadar harçlık vereceğim veya kirayı nasıl ödeyeceğiminin hesabının peşinde değiller. AKP yönetimi bir süredir halktan çok uzak yaşıyor ve hayat standartları çok yükseldi.
90’lı yıllarda Refah Partisi’nden seçilen milletvekillerinin çoğu Ankara’ya üzerilerine uygun olmayan takım elbiselerle geldiğini anlatmışlardı. İktidar tarafından el konulan Aydınlı Giyim’in Ankara’daki bir mağazasının siyasetçi sahibi, bu kırsaldan gelmiş Refah Partili vekillere hangi takım elbisesini giymeleri gerekiyor ve nelere dikkat etmeleri konusunu tek anlattığını duymuştum. Elbiseleri üzerine oturmayan o vekillerin çoğu halkın içinde gelen ve normal gelir seviyesine sahip insanlardı. AKP’nin 2002 yılında seçilen vekillerin çoğunda bu kırsalda görüntüsünü rahatlıkla görebilirsiniz. Daha sonra başta Erdoğan ve vekillerin giyim tarzında ciddi değişiklik olduğunu fotoğraflara baktığımızda rahatlıkla görebiliriz. Burada değişim sadece elbisede olmadı. Arabaların markası değişti, oturalan semt değiştirildi, mümkünse villaya geçildi. Oğlan, kız, damat ve gelin devletin imkanlarından yararlanmaya başladı. Ticarete atılan devletten ihale almaya, hiç bir şey yapmayan ise devletin RTÜK, TRT ve TMSF gibi maaşı yüksek kurumlarına A sınıf kadrodan atandı. Yaşam standardını yükseltmiş AKP’lilerin geçmişe dönmeleri sizce mümkün mü?
Erdoğan’ın anlamazlıktan geldiği nokta giden seçmeni tekrar kazılmasının zorluğu. Seçmen uzaklaşmışsa kafasında seni silmiş ve arayışa girmiştir. Bu arayış sürecinde senin yapacağın hamlelerle bunu geri döndürme ihtimalin çok düşük. Erdoğan ve ekibi milletin sabrını çok zorladıklarını da anlamamızlıktan geliyorlar. Millete neredeyse 2013 yılından sonra sürekli yüksek tansiyonlu bir dönem yaşatıldı. Son bir kaç yıldır ise yüksek tansiyon kalp krizine yol açtığı ölümle karşı karşıya gelinen bir dönemde geçirildi. Dövizin yükselmesi ve ardından kontrol altına almak için uydurulan Kur Korumalı Mevduat sistemiyle ülke ekonomisi uçurumdan döndürüldü ama ülke ekonomisi yatağa bağımlı hale getirildi. Bütün bunları yapan kimdi?
Bütün bunlar olurken vatandaşa ‘ekmek bulamıyorsanız pasta yiyin’ diye anlaşılacak hareketleri niçin yapıyor AKP’liler? AKP’liler çoğunluğu Marie Anoinette’nin kim olduğunu bile bilmezler ancak içlerine onun ruhu kaçmış gibi davranıyorlar. Halkın fakirliğini “ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler’ sözleriyle anlamadığını ortaya koyan Marie Antoinette’nin ruhu AKP ve Saray koridorlarında dolaşıyor bugünlerde. Marie Antoinette’nin Avusturya İmparatorluğu sarayında doğmuş bir prenses olduğu için halkın durumunu çok bilmiyordu diyelim ya bizim gecekondularda büyüyen AKP’liler bir anda nasıl Maire Antoinette’nin kişiliğine büründüler? Stefan Zweig’in kaleme aldığı Maire Antoinette’nin hayatını anlattığı biyografiyi okursalar çok şey öğreniler ama….
Velev'i
Google Haberler üzerinden takip edin
