The Tenants of the Chelsea Hotel sergisinden...
New York’un kalbinde, 222 West 23rd Street adresinde yer alan Chelsea Hotel’ini sadece bir otel olarak göremeyiz. Burası aynı zamanda bir mit, bir sanat mabedi ve bir karşı-kültür tapınağıdır. 20. yüzyıl boyunca sayısız sanatçının, müzisyenin, yazarın ve hayalperestin geçici ya da kalıcı yuvası olan bu bina, şimdi The Tenants of the Chelsea Hotel adlı fotoğraf sergisiyle yeniden hayat buluyor. Sergi, bu tarihi binanın hem fiziksel hem de ruhsal katmanlarını güçlü bir görsel anlatıyla gün gün yüzüne çıkarıyor.
Chelsea Hotel’in temelleri 1884 yılında atıldı. İlk kooperatif konut projelerinden biri olarak tasarlansa da, ekonomik zorluklar nedeniyle kısa sürede bir otele dönüştü. Fakat asıl kimliğini, 1950’lerden itibaren alternatif yaşam tarzlarını benimseyen sanatçılarla kazandı. Bob Dylan’dan Patti Smith’e, Allen Ginsberg’den Leonard Cohen’e kadar birçok yaratıcı ruh, bu duvarlar arasında yaşadı, üretti, âşık oldu, yıkıldı ve yeniden doğdu. Hotelin hikâyesi sadece bireysel değil; kolektif bir sanat ve direniş tarihi haline geldi.
The Tenants of the Chelsea Hotel sergisi bu çok katmanlı geçmişi, çeşitli fotoğrafçıların gözünden yeniden yorumluyor. Binayla doğrudan bağlantılı bu fotoğrafçıları kimileri yıllarca burada yaşamış, kimileri ise geçici süreliğine otelin konuğu olmuş. Her bir sanatçı, Chelsea’nin ruhunu farklı bir açıdan yansıtıyor.
Julia Calfee, siyah beyaz fotoğraflarıyla serginin en çarpıcı anlatılarından birini sunuyor. Otelin içinde yaşarken çektiği fotoğraflarda, yalnızlık ve aidiyet duygularına; bohem hayatın yıpranmış zarafetine dikkat çekiyor. Rutin ama sıradışı anlar: sabahlıklı kiracılar, duvarlara yaslanmış tuvaller, sigara dumanına karışan ışık huzmeleri, Chelsea’nin kaybolmakta olan atmosferini fotoğraf karelerinde ölümsüzleştiriyor.
The Tenants of the Chelsea Hotel sergisinden…
Sid Kaplan ise zamanın izini süren bir diğer önemli isim. Otelin renovasyon sürecini belgelerken, tarih ile modernlik arasındaki mücadeleyi gözler önüne seriyor. Onun kadrajında Chelsea, artık bir efsaneden lüks bir emlak projesine dönüşmenin eşiğinde; ama hâlâ direniyor.
Linda Troeller, daha içsel ve sahnelemeci bir dil kullanıyor. Fotoğraflarında oteli bir performans mekânı, bedenin ve ruhun özgürleştiği bir alan olarak sunuyor. Kadın kimliği, duyusal keşif ve yaratıcı üretim, onun görsel anlatısında iç içe geçiyor. Troeller için Chelsea bir ev değil, bir deney alanı.
The Tenants of the Chelsea Hotel sergisinden…
Chelsea Hotel, burayı deneyimler için bir binadan fazlasıydı. Adeta yaşayan, nefes alan bir organizmaydı. Bugün, Chelsea Hotel lüks bir renovasyonla kısmen eski halinden uzaklaştırılmış olsa da bu sergi, belleği diri tutuyor.
The Tenants of the Chelsea Hotel, yalnızca geçmişe bir ağıt değil; aynı zamanda bugünün sanatçısı için bir ilham kaynağı. Özgürlüğün, kolektif yaşamanın ve bohem ruhun mümkün olduğunu hatırlatıyor. Sanat, otelin duvarlarında ve o duvarların ardında unutulmuş bir gülümsemede yaşamaya devam ediyor.
Velev'i
Google Haberler üzerinden takip edin
