MHP lideri Devlet Bahçeli, beklendiği üzere, Kulp'ta imamı mikrofon sapıyla döven kaymakam için "Alnından öpüyorum" dedi. Bu çıkış "beklenen" olsa da önemli: Bahçeli'nin öpücüğü ile özellikle yargıda ve mülkiyede kadrolaşmış ülkücüler, en tepeden itibar görerek, gerektiğinde 'hukuk dışına' çıkma icazeti aldılar.
Diyarbakır’ın Kulp ilçesinde Kaymakam Burak Akeller’in bir imamı darp etmesi, AKP cephesi hariç kamuoyunda büyük yankı uyandırdı. AKP cephesi hariç diyorum, zira Memur-Sen gibi yan çeperlerinde neredeyse dişe diş savaş varken partiden tık yok. Yerel seçim öncesi ittifak ortağıyla kötü olmak istemedikleri ortada, ancak bu sessizlik pek çok dostu da kıracak cinsten. Öyle ya ülkücü bir kaymakam, Memur-Sen’li, ailesi korucu, kendisi AKP’li bir imamı dövüyor, ancak kimse dönüp tek kelime edemiyor. Bu sahipsizlik berbat bir travma yaratmış olmalı sendikada…
Kaymakamın hutbeyi bahane ederek imama fiziki saldırıda bulunması ve bunun MHP, BBP, İYİ Parti, Zafer Partisi, Ülkü Ocakları mahfillerinde tam destek görmesi pek çok İslamcıyı şaşkınlığa uğratmış görünüyor. “Devlet anamız babamız” diye diye her türlü hukuksuzluğa göz yumanlar, kendilerinden daha beter “devletçiyle” karşılaşınca küçük dilleri yutarlarmış meğer! Ne acıklı bir hikâye. Yaşadıkları şaşkınlığa eşdeğer bir karşılık da veremiyorlar, elleri kolları bağlı. En son MHP’li isimler Fatih Camii avlusunda sırtından vurulan dönemin İslamcı gençlik lideri Metin Yüksel’i hatırlatıp “en cesaretliniz toprak altında” derken de cılız bir iki ses çıkmıştı önce, sonrası derin bir sessizlik.
Uzun süredir MHP ile İslamcı kadrolar arasında bir büyük savaş yaşandığı artık sır değil. Yargıda, poliste, bakanlıklarda, hatta Tuzla Piyade Okulu’nda yaşananlar örneğinde olduğu gibi orduda bile gizli bir savaş yaşanıyor. Ancak bu savaşın yer üstüne çıkmasına izin verilmiyor. Ya da yer yüzüne çıkacak derecede büyük kavga henüz yaşanmadı.
Ancak başta Sinan Ateş cinayeti, bu cinayetin Ülkü Ocakları’nda planlanıp MHP’li vekillerin dahil olduğu bir sürecin sonunda işleme konulduğunun ortaya çıkması gibi gelişmeler içerideki savaşın artık gizlenemez olduğunu göstermişti. Son yargı krizinde Yargıtay 3. Ceza Dairesi’nin Anayasa Mahkemesi kararlarına açıktan meydan okuyarak uymaması, MHP’nin Genel Başkan ve Başkan Yardımcıları düzeyinde Yargıtay’a sahip çıkan açıklamaları savaşın bir başka boyutu olarak kayıtlara geçmişti.
Bu haberler de ilginizi çekebilir:
Sinan Ateş cinayetinin MHP’nin kapısına kadar varıp, neredeyse içeriye girdiği noktalarda gelen müdahaleler -savcı değişiklikleri, dosyanın el değiştirmesi, polis ayağındaki görevden almalar vs- MHP’nin yargıdaki gücünün sınırlarına dair fikir veriyordu. Süleyman Soylu’nun İçişleri Bakanlığı’ndan alınmasının ardından kimi ülkücü kökenli, MHP’li oldukları bilinen polis müdürlerinin kızak görevlere çekilmesi dikkat çekmişti, ancak ülkücülerin İçişleri’ndeki gücü hakkında net bir görüntü vermiyordu. Son yıllarda polis okullarındaki ülkücü yeminleri başta olmak üzere, Ülkü Ocakları’nın özel harekat ziyaretleri bu gücün mahiyetin açık etse de tam bir görüntü ortaya çıkmıyordu.
Ancak artık fotoğraf çok net: Kulp’ta imamın dövüldüğü olayın akabinde yaşananlar MHP’li kadroların yargıdaki gücünün yanında Mülkiye kadrolarında da herkese meydan okuyacak, gerektiğinde hukuk dışına bile çıkabilecek genişliğe, hoyratlığa ve rahatlığa ulaştığını net bir biçimde gösterdi. İmama sahip çıkan Memur-Sen Genel Başkanı Ali Yalçın olmak üzere, İslamcı kadrolara ayar veren MHP’lilere bir anda görevdeki onlarca kaymakamdan “organize”, “tek merkezli” ve “örgütlü” bir biçimde destek geldi.
En hafifi “Bak Ali efendi” kıvamında olan bu tepkilerin neredeyse tamamının ülkücü bıyıklı kaymakamlardan gelmesi dikkat çekiyordu. İmam döven arkadaşlarına sahip çıkıyor, “devlet için gerektiğinde kıracak dökecek” cesareti alkışlıyorlardı. “Az bile yapmış” diyen bu mülki amirler, hukuk dışılığı alkışlamakla yetinmiyor, bu hoyratlığa karşı çıkanları hainlikle suçluyor, kafaları ezilmesi gereken “işbirlikçiler” kıvamına getiriyordu. MHP söz konusu olduğunda sus pus kalan İslamcı kadrolar da kuyruğu kıstırıp sessizliğe gömülüp, ülkücülerin nasıl olur da yargı ve emniyetten sonra Mülkiye’de de bu derece güçlü ve cüretkar olmalarına hayret ediyordu!
MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, Kulp’ta yaşananlar hakkında adli ve idari soruşturmalar başladıktan sonraki ilk grup toplantısında “beklenen” konuşmayı yaptı ve imam döven kaymakamı alnından öptüğünü söyledi. Ülkücülerin, “Başbuğ”larının öpücüğü konusunda ne kadar hassas olduklarını bilemiyoruz ancak bu seferki öpücüğün başka bir anlamları da var: Ülkücü kadrolar, en üst perdeden, gerektiğinde hukuk dışına çıkmakta özgür kılındılar. Bir “hainlik” sezdiler mi yumruklarıyla, olmadı sopalarıyla, o da olmazsa silahlarıyla “müdahale” edebilecekleri fısıldandı kulaklarına. Hukuk dışına çıkmanın kendileri açısından can sıkıcı bir sonuç çıkarmayacağından emin bir şekilde nasıl istiyorlarsa öyle davranma özgürlüğüne sahip olduklarını, birinci ağızdan, alından öpülerek tasdik ettiler.
Özellikle Doğu ve Güneydoğu’da görev yapan ve çoğunluğu 2016 Temmuz’dan sonra devlete doldurulan mülki amirler, polis amirleri, polisler, hatta sıradan memurlar bile gerektiğinde “baş kesen” olma hakkına sahip. Onlara kimse dokunamaz, kimse laf edemez. Edenin ya da buna yeltenenin sonu da en nihayetinde Memur-Sen Genel Başkanı Ali Yalçın gibi, ne kadar “devletçi” olduğunu ispatlamaya yönelik bir acizlikle sonuçlanır. Çünkü, MHP ile iktidar partisi AKP arasındaki bağ çok güçlü ve bu bağın ne zaman kopacağına da ancak tüm gücün toplandığı Erdoğan karar verir.
Devlet Bahçeli, kaymakamı öperek kimilerinin “son büyük savaş” dediği iktidar savaşında vuruşacaklarının net mesajını verdi. Bakalım “iktidar gider” korkusuyla bugüne kadar sus pus kalan İslamcılar, bu açık cüret karşısında tutunabilecekler mi?
Velev'i
Google Haberler üzerinden takip edin
